maandag 20 februari 2017

Korte verhalen: OMGAAN MET ROLSTOELERS VOOR DUMMIES

Opstaan uit bed

Als ik in de ochtend wakker word, dan moet ik doorgaans naar het toilet. Ik moet dan eerst de dekens van mijn benen afgooien, want de kracht in mijn benen is onvoldoende om ze op te trekken tegen het gewicht van het zomerdekbed in (mijn bed staat in de huiskamer!). Daarna moet ik mijn benen buiten boord duwen, ook dat doen ze namelijk niet meer op eigen kracht (ik moet ze dus letterlijk een handje helpen). Het feit dat mijn hoofdeinde omhoog kan en dat mijn leenbed een zogenaamde 'papagaai' heeft maken dit deel van de exercitie gelukkig iets gemakkelijker. Terwijl ik bovenstaande doe schieten eerst mijn benen en daarna de rest van mijn lijf bijna standaard enkele malen spontaan in een soort van kramp, gelukkig gevolgd door ontspanning. Soms maken mijn benen daar ook nog schokkende bewegingen bij, zodat het eruit ziet alsof mijn onderlijf een partiële epileptische aanval heeft. Ik moet me op dergelijke momenten ook  goed vasthouden opdat ik niet van mijn bed stuiter.

Als ik eenmaal na veel inspanning op de rand van mijn bed zit doe ik minimaal mijn schoenen aan (over mijn blote voeten) om te voorkomen dat ik uitschuif op de plavuizen als ik ergens zou gaan staan. Vervolgens hop ik van het voeteneinde van mijn bed over naar mijn rolstoel (dat klinkt eenvoudig, maar de werkelijkheid is weerbarstiger), zet de opzij geklapte voetsteunen terug in de vaste stand en til vervolgens één voor één met mijn handen mijn benen op om mijn voeten op de steunen te zetten. Na het vastzetten van de eventueel omhoog geklapte armleuningen ben ik 'ready for take off'. Oeps ... bijna mijn telefoon laten liggen op het tafeltje bij mijn bed (niet handig als er iets mis gaat), dus even in de achteruit en dan kan ik eindelijk gaan.

Les 1: het duurt bij een rolstoeler vele malen langer om uit bed te komen dan bij een normaal functionerend lijf.
Les 2: opstaan uit bed is soms een frustrerend gevecht, dus neem het de rolstoeler niet kwalijk als hij 's ochtends een betje humeurig is.

Naar het toilet gaan


Eenmaal in de rolstoel gezeten is de rit naar het toilet een peulenschil. Doordat ik een ruime hal heb, kan ik gemakkelijk de deur naar het toilet wijd open doen en daar recht naar binnen rijden zonder moeilijke manouvres. Ik rijd zover mogelijk naar binnen totdat de voetsteunen de pot raken, dan gaat de rem erop, til ik mijn voeten van de steunen, klap ik de steunen opzij, doe ik de remmen weer los en rijd daarna nóg verder naar binnen totdat de zitting van de rolstoel bijna tegen de toiletpot aan staat. Dan gaat de rem er weer op en sta ik in de minst slechte positie om de overstap te maken.

Ik heb overigens het geluk dat in mijn huis de toiletpot niet tegenover de deur staat, maar parallel eraan, waardoor ik deze van de zijkant benader. Ik hoef dus slechts een kwart slag te draaien i.p.v een halve slag. Daarbij heb ik ook nog eens rondom houvast aan het muurtje van de ingebouwde stortbak, het hoekwastafeltje, het deurkozijn en/of de leuning van de rolstoel. Alsof mijn toilet voor rolstoelers ontworpen is.

Op de pot terecht komen kan op twee manieren:
1. Ik sta op met mijn handen op de armleuningen van de rolstoel. Op dat moment voel ik al in mijn benen en/of onderbuik of deze methode gaat lukken. Zo nee, dan stap ik over op methode 2, zo ja dan pak ik mijn rechterhand over naar het wastafeltje en mijn linker naar het muurtje van de stortbak. Ik draai vervolgens een kwart slag door met mijn voeten te schuiven en mijn handen te verplaatsen naar het deurkozijn (rechts) en wastafeltje (links). Vervolgens zet ik mijn kuiten tegen de pot als extra ondersteuning en doe met één hand mijn broek en onderbroek omlaag en laat me zakken op de pot met mijn rechterhand op de armleuning van de rolstoel.
2. Als het opstaan vanuit de rolstoel niet lukt, dan ga ik terug zitten, doe de armleuningen van de rolstoel omhoog en schuif over van de rolstoel naar de toiletpot. Ik heb mijn broek dan overigens nog gewoon aan, maar vanuit deze positie lukt het me tot nu toe nog wel om even te gaan staan met mijn kuiten tegen de pot, waardoor ik alsnog mijn broeken omlaag kan doen.

Als ik klaar ben trek ik mijn broeken alvast zover als mogelijk op, kom vervolgens met veel moeite overeind tot sta-positie en trek dan mijn onderbroek omhoog (dat laatste is nog knap lastig omdat ik me minimaal met één hand moet vasthouden). Daarna herhaal ik dat voor mijn sportbroek met elastieken band, waarbij de kans groot is dat deze in de tussentijd alweer op mijn enkels gezakt is en ik dus opnieuw moet gaan zitten op het toilet.

Tot slot laat ik me zijwaarts in mijn rolstoel zakken en voer ik de handelingen in omgekeerde volgorde uit als bij het erin rijden.

Les 3: Weet dat het voor een rolstoeler niet vanzelfsprekend is om bij anderen op bezoek te gaan als hij het huis niet (of juist wel) kent.

dinsdag 29 maart 2016

Enkele van mijn andere gedichten

Geloof

Een eeuwenoud boek
Een woord zijn waarde
Van generatie op generatie
Vertaald naar het eigen stukje aarde

Het woord vaak verspreid
Vanuit de eigen gedachten
Maar wat was de waarheid, wat
Als een leugen te verachten

Bleef de klank van liefde
Of is het daarvoor te laat
En valt er enkel nog te geloven
In de toonsoort van haat

Di 11-4-2017: Geïnspireerd door het gedicht ‘Geloof’ van Hanneke Verbeek.

Bloedbroeders

Vandaag zal morgen gisteren zijn
Toen we onze trektocht trokken
Arm in arm, rug aan rug
Schouder tegen schouder

Een pad van onheil, vol gevaar
Soms machteloos, soms onverschrokken
Iedere stap dichterbij ons lot
Steeds weer een seconde ouder

En terwijl Cohen zingt 'You want it darker'
Willen wij de vlam juist laten leven
Te lang al dolen we in het duister
Wanhopig zoekend naar meer licht

Verlangend naar verlossing
Van ons kruis al was het maar even
Zonder gebreken, zorgen of pijn
Een lach op ons gezicht


Zoekend naar een uitweg
Die niet lijkt te mogen bestaan
Een kansloze strijd vanaf de start
Enkel verliezers, ontroostbare moeders

We dragen ons masker van de gulle lach
Daaronder vechtend tegen die eerste traan
Verbonden in zwakte, verbonden in kracht
Lotgenoten, makkers ... bloedbroeders

Zo 2-4-2017: Geschreven na een emotioneel samenzijn met mede-kankerpatiënt Mark Komproe. Geïnspireerd door 'Brothers in arms' van Dire Straits.

De brug

Daar sta ik dan
Opnieuw
Bovenop die brug
Bovenop die hoge brug
Met mijn rug
Tegen de muur
Als in mijn laatste uur

En ik staar
naar beneden
In de diepte
In de donkere koude diepte
Die mij zal
Verzwelgen
Mijn pijn zal verdelgen

Ik waag de sprong
En het is voor even
Dat ik als een blad mag zweven
Drink dan grote slokken
Voel mijn adem stokken
Mijn lijf dat gaat bevriezen
Niets meer te verliezen

Waarom komt die brug
Die akelige brug
Steeds maar weer
In mijn dromen terug

Do 30-3-2017: Geïnspireerd door 'Don't give up' van Peter Gabriel.


Zorg

Mooie mensen
Jong en oud
Hun roeping is mijn redding
Volledig toevertrouwd

De één een lieverd
De ander kordaat
Ieder op eigen wijze
Als een waar heilsoldaat

Een roeping, een missie
Waar ze volledig voor gaan
Jouw zorg is de hunne
Waar ze pal voor gaan staan

Mooie mensen
Van jong tot oud
Van blank tot donker
Met een hart van goud

Za 18-3-2017: een ode aan de mensen in de verpleging in zorginstelling Bovenwegen in Zeist.

Angel


Sometimes comes a angel
as if it feels the need is high
occasionally, just in time
when we don't know where to hide

A smile, an ear, a shoulder
that'll be more than fine
let me be your angel
sometimes you are mine

Wo 12-10-2016: Voor alle mensen die belangstelling en liefde tonen als je dat even nodig hebt.

Geef me je hart


Geef me je ogen
en laat me zien
hoe jij me ziet

Geef me je mond
en ik zeg wat je
altijd al wilde horen

Geef me je oren
en ik luister naar
de stem van je hart

Geef me je hart
en het klopt
alleen voor jou

Do 23-6-2016

Zoon (2)


Mijn zoon was reeds een kanjer, 
toen hij kwam, zag en overwon
ik had de moed al opgegeven
dat het überhaupt nog gebeuren kon

De moedermelk was hij reeds ontgroeid
en hij zei: "doe mij maar gelijk een bier, 
en om met de deur in huis te vallen 
ik ben eigenlijk voor je dochter hier"

Ja daar sta je dan als vader
dat voelt best een beetje ongewoon,
maar sinds hij met mijn dochter gaat
beschouw ik hem als mijn zoon

Zo 1-5-2016

Zoon (1)


De eerste schreeuw
en het is een jongen
tranen in mijn ogen
hoge vreugdesprongen

Dansen in en om het bed
Een wens is uitgekomen
zoals ik mij had voorgesteld
in mijn allermooiste dromen

Ik hou hem in mijn armen
wieg hem zacht in slaap
en als dat eens niet lukken wil
tel ik met hem ieder schaap

Ik kruip met hem de kamer rond
leer hem lopen aan mijn hand
troost hem als hij last heeft
van zijn allereerste tand

Ik ren achter hem aan wanneer
hij voor het eerst gaat fietsen
maan hem tot beweging als
hij op zijn gameboy zit te nietsen

Op zaterdag naar het voetbal toe
schreeuwen langs de lijn
"Pak die bal en schieten, nu!"
ja zo'n vader wou ik zijn

Het mocht niet heel lang duren
maar 'k ben desondanks te benijden
want ik werd wakker van de stemmetjes
van mijn drie bloedjes van meiden

Zo 1-5-2016


Kleinkinderen


Ik wil mijn kleinkinderen zien
Ze in mijn armen
Koesteren, beschermen
En houden
Houden van ze
Zoals ik hou van jou

Ik wil mijn kleinkinderen zien
Lachen, kruipen, lopen
Spelen tot het donker
Met ze lezen
Lezen in de boeken
Die ik jou ooit voorlas

Ik wil mijn kleinkinderen zien
Opgroeien tot volwassen
En mooie mensen
Mooi zoals
Jij nu mooi bent
En voor mij altijd zal blijven

Maar ze zijn nog niet geboren
En mijn tijd raakt meer en meer verloren
Maar mijn hoop blijft altijd gloren

Ik zal vechten voor de jaren
Alle mogelijke wegen bevaren
Om ze nog te kunnen ervaren

Wo 13-4-2016: geïnspireerd door het gedicht 'Het onmogelijke' van Toon Tellegen.


Mannen met hoedjes


Mannen met hoedjes
Die hebben wat te verhullen
Vaak meer dan het ontbreken van
Een weelderige bos met krullen

Ze zijn simpelweg voor
Geen meter te vertrouwen
Al helemaal niet als ze met
Koffers lopen te sjouwen

Het zijn dan ongetwijfeld
Criminelen of zelfs terroristen
Fatalisten, extremisten, onwaarschijnlijk
Dat het zijn ... gewoon toeristen

Dus als je een man met een hoedje ziet
Sla dan meteen alarm en
Bespring 'm, schop en sla wat je kan
Toon geen enkel erbarmen

Ma 11-4-2016: Na de terreuraanslagen in Brussel werd lange tijd jacht gemaakt op de ontkomen 'man met het hoedje'.


Terrorist


Ik moet even iets bekennen
Ik ben wél een terrorist
Ik wilde het eerst verzwijgen
Omdat niemand het nog wist

Ik maak deel uit van een bende
Al ben ik slechts figurant
We zaaien met bommen dood en verderf
We noemen onszelf: Nederland

Za 26 maart 2016: Naar aanleiding van de terreuraanslagen in Brussel

Ware schoonheid …


Ik kan vloeken en tieren
van godver tot dju
het zal niemand plezieren
niet mij en ook niet u

ik kan beter zachtjes
tuiten mijn lippen
ze strekken naar u
uw wangen aanstippen

u teder kussen
en saam met u lijden
u troosten en lachen
om blankere tijden

voordat schoonheid keerde
van buiten naar binnen
vrees niet mijn lief
ik blijf u beminnen

26 januari 2016: Voor mijn goede vriendin Hanneke.

Bevreesde nachten


Boven de kille meren van mijn zweet
Drijven mistige gedachten
Als een klamme deken verstikken zij
Mijn slapeloze nachten

Op mijn vlot van veren en kapok
Wacht ik wakend op het ochtendgrauw
En schrik dan in ene wakker
Van een plotse dag en dauw

Worden flarden uiteen geslagen
In een felle ochtendgloed
Of draagt de dag een grijs gewaad
Dat naadloos past mijn zwaar gemoed

Maandag 25 januari 2016: Geschreven in de nacht, voordat de bestralingen aan de extra uitzaaiingen in mijn bovenrug zouden plaatsvinden. Het bange voorgevoel van de laatste twee zinnen bleek terecht, want de situatie bleek aanmerkelijk ernstiger dan gedacht.

Ashes to Ashes


Hoeveel slecht nieuws kan ik hebben
voordat ik kraak of breek
Hoeveel pijn in lijf en leden
totdat ik huil en smeek

Hoe lang blijf ik overeind
eer ik val en niet meer opsta
Hoe lang moet ik zoeken naar de as

waarin ik straks verga

Di 19 januari 2016: Opnieuw slecht nieuws op maandag 18-1-2016. Medicijnen slaan niet aan, uitzaaiingen gegroeid.

Stel je voor …

Stel je voor een wereld
Zonder oorlog of geweld
Zonder jaloezie en afgunst
Zonder bezit en zonder geld

Een wereld vol met liefde
Waar we elkaar omarmen
Alleen nemen dat wat nodig is
Met respect en vol erbarmen

Stel je voor een wereld
Waar de wouden zich herrijzen
Waar het water zelf zijn loop kiest
Waar de poolkappen weer ver-ijzen

Een wereld zonder plastic
Dat drijft in de oceaan
Geen gif meer in de atmosfeer
Een heldere zon en maan

Stel je voor een wereld
Van verlangen en van hoop
Een wereld om van te dromen
Een paradijselijke biotoop

Stel dat het zou kunnen
Wie zou dat dan niet wensen
Maar ... dat kan alleen in dromen
Of in een wereld zonder mensen ...


22 november 2015: Na de terroristische aanslagen in Parijs en andere plaatsen is de verwachting dat Imagine van John Lennon hoog gaat scoren in de Top 2000 van 2015. Hier mijn vrije interpretatie.

Veerkracht


Bij zonneschijn genieten
Buigen maar niet barsten in de wind
En heeft een storm je losgerukt
Schiet wortel in de aarde
Waarin je je dan bevindt


17 oktober 2015: Precies een jaar geleden werd ik geopereerd aan een gebroken ruggenwervel, werd daarbij nierkanker geconstateerd en bleek ik aan de operatie ook een partiële dwarslaesie over te hebben gehouden. Een vriend vond dat het tijd werd om een gedicht over veerkracht te schrijven. Bij deze.

Tergend langzaam …


Als je lijdt aan kanker
of aan invaliditeit
Dan gaat alles tergend langzaam
Behalve dan de tijd


30 mei 2015


Houden van


Als je niet kan doen waar je van houdt,
Hou dan van wat je kan.

If you can't do the things you love,
Love the things you can.

27 mei 2015: Vrije vertaling van song "Love the one's you're with" van Stephen Stills.


Kanker


Kanker ...
Een diagnose die iedereen vreest
Je kan er boos en chagrijnig om worden
Maar juist dan ben je er het snelste geweest 

25 april 2015

zaterdag 23 januari 2016

Gedichten: BUNDEL 'Even niet Kankeren'

Sinds 27 november 2015 
is mijn dichtbundel

'even niet Kankeren'


te bestellen in de


webshop


van uitgeverij Boekscout.




Onder deze link vind je een artikel over mijn boek in de Nieuwsbode (editie Zeist).

In het Zeistermagazine is er een boekbespreking verschenen.


Hieronder zijn de opnamen te beluisteren van een interview met mij op Slotstad RTV Radio Report van 9 januari 2016 over bovenstaand boek. Klik op de links hieronder, vervolgens wordt er in een nieuw venster de site Soundcloud geopend, waar je op de 'play-knop' moet klikken om het fragment af te spelen. Veel plezier.



  1. Deel 1
  2. Deel 2
  3. Deel 3

    Momenteel werk ik parallel aan de volgende boeken:
    • Een boek met als voorlopige werktitel 'Tweede Leven' over de strijd tegen mijn kanker met daarin ook gedichten, die me helpen om deze te kunnen voeren.
    • Een gedichtenbundel 'Niet Dood - ik schrijf dus ik blijf' met daarin meer poëtische gedichten.
    Wilt u op de hoogte gehouden worden van mijn vorderingen hiermee, bezoek dan af en toe deze blog of abonneer je hierop met je emailadres in de rechterkolom.

    Op mijn persoonlijke blog valt met regelmaat te lezen hoe het mij verder vergaat. Ook hierop kun je je op een vergelijkbare wijze abonneren.


    Enkele voorbeelden van gedichten uit mijn bundel:


    Grote Dikke Ikke


    Zeg Grote Dikke Ikke
    Je kan dit niet blijven flikken
    Het is dus slikken of stikken
    Want we blijven dit zo niet pikken

    Rutte heeft dit hard geroepen
    ‘Toedeledoki’ kwam er zelfs uitfloepen
    Maar hij kon zich nergens op beroepen
    Dus bleef het bij een scheet in plaats van poepen


    6 juni 2015: Minister President Mark Rutte ageert tegen de zogenaamde Dikke Ikke’s en probeert een debat op gang te brengen. Maar maatregelen, ho maar.

    Appen

    Ik ben zo loom en lusteloos
    Niets dat me nog op kan peppen
    Als een junk ben ik verslaafd
    Ik kan niets anders meer dan appen

    Drugs of rock & roll, no thanks
    En ook de sex is op aan 't drogen
    Alleen van piepjes en rode bolletjes
    Raak ik nog opgetogen

    18 juli 2015: Steeds meer mensen kunnen niet meer zonder hun smartphone.

    Toontje Lager


    Het leven brengt je met de jaren
    Veel herinneringen
    Hoe meer je ervan verzamelt
    Hoe lager je gaat zingen

    25 oktober 2015: Na het lezen in bed van versjes van Toon Hermans vatten veel mensen met een glimlach de slaap. Bij mij is er dan wel de glimlach, maar ook het begin van een slapeloze nacht, waarin tal van ideeën opborrelen, zoals deze.